• MARIE - UTRECHT 

Och wat ben ik Nicolette dankbaar! Het kaartenhuis was ingestort vanwege een fundament op losse schroeven, maar samen met Nicolette heb ik een nieuw, veel steviger en krachtiger huis gebouwd met het goede van het oude en ook een heleboel nieuws.

Ik heb veel coaching en therapie gehad in de afgelopen jaren, maar dat van Nicolette is het eerste wat gewoon héél concreet is en ook echt beklijft.
Ons traject is afgelopen, maar ik voel haar nog elke dag in al m’n vezels.
Tijdens het traject heb ik heel overzichtelijk en stap voor stap nieuwe gewoontes geleerd die blijven hangen: op tijd naar bed, op tijd opstaan, één ding tegelijkertijd doen, ontspannen in de vorm van ademhalingsoefeningen/wandelen/yoga, maar ook in de vorm van plezier!

Eigenlijk deed ik voor ik in mijn burn-out terecht kwam heel weinig wat me écht plezier gaf. Het waren allemaal dingen die 'moeten' (van mezelf). Zo ook sociaal contact en hobby's.
Dat alles vond ik helemaal niet meer leuk, maar het moest allemaal (van mezelf), want anders….zou ik verlaten worden, zou ik er niet meer bij horen, zou mijn hele leven in elkaar donderen etc.
Ik had mezelf zó veel druk opgelegd in alles wat moest, dat alles als te veel voelde, en ik dus ook niet echt plezier meer aan iets beleefde.
Maar door de Rust Reinheid Regelmaat en de Rust, Ruimte en Afstand (bereid je voor op een boel mantra’s van Nicolette), kon ik kalmeren en vanuit daar ervaren dat ik wel degelijk energie KRIJG van hobby's en sociaal contact, als ik het maar ook afwissel met rust.
En dat woord kwam eerder gewoon niet in mijn vocabulaire voor. 

Eigenlijk heeft Nicolette me - in praktische zin - opnieuw opgevoed (of überhaupt opgevoed 😉), zo zou ik het willen zeggen. Ze heeft me geleerd hoe ik goed voor mezelf kan zorgen en wat daar allemaal bij komt kijken. Eerst zag ik al die zelfzorg dingen als een last wat ik ook nog allemaal moest, naast werk/sociaal etc. Maar nu zie ik dat zelfzorg juist het fundament is. Zonder zelfzorg voelt alles wat ik doe op losse schroeven. Ik kan dan heel veel doen, maar ik voel dan geen grond onder m’n voeten.  Tot nu toe voelde alles in mijn leven altijd als CHAOS. Geen overzicht in m’n hoofd. Geen structuur. Geen voorspelbaarheid. Aandacht alleen maar naar buiten en naar de – wat ik dacht dat de wensen van anderen zouden zijn - gericht.

Doordat ik elke week een planning moest maken met hooguit twee sociale afspraken, bleef er héél veel tijd over die ik zelf moest gaan invullen. WAA DOODENG, want in die tijd ontstond juist altijd onrust. Nu heb ik geleerd om die tijd te vullen met inspanning, ontspanning, iets leuks/creatiefs, huishoudelijke taken, tijd alleen, rustig hardlopen etc. En wat voor effect dat heeft: ik kreeg ineens grip op m’n week en daardoor ook op mijn grote gevoelsleven. Want doordat ik ineens wist waar ik aan toe was, ipv de CHAOS in m’n hoofd, kreeg m’n hoofd minder vrij spel. En dat geeft rust.
En het feit dat je daarvoor beloond wordt, in de vorm van een meer ontspannen gevoel, zorgt ervoor dat ik nu – na het traject – eigenlijk al deze nieuwe gewoontes gewoon blijft doen.
Al die dingen werken om je goed te voelen. Niet altijd in het moment zelf, maar wel over de hele linie. In bed op je telefoon blijven scrollen voelt in eerste instantie altijd lekkerder dan in actie komen, maar als je dat een paar keer toch wél hebt gedaan, dan ga je de vruchten ervan plukken. En met Nicolette elke week (en zelfs elke dag als je wil, via WhatsApp en soms zelfs videobellen) als stok achter de deur, komen deze nieuwe gewoontes er goed in.
Er zijn heus wel dagen dat ik iets niet doe of dat m’n hoofd een loopje met me neemt en KEIHARD in onderhandeling gaat (wel doen niet doen wel doen niet doen wel doen niet doen), maar ik word direct gestraft door chaos en onrust, waardoor ik het de volgende dag direct weer wil oppakken en dat dan ook moeiteloos doe. Echt ongelooflijk hoor, want ik herken mezelf op dat stuk eigenlijk bijna niet meer terug. Ik was altijd zó overweldigd door geen structuur in m’n hoofd, dag en leven te hebben en deed er alles aan – tevergeefs – om me gestructureerd te voelen. En nu, door tijdens het traject elke week een nieuwe kleine habit te integreren, is de structuur (meestal) ineens heel dichtbij. Ik heb er grip op. En natúúrlijk ben ik door een HOOP onrust gegaan (en nog steeds hoor), om dit te integreren, maar Nicolette heeft me gigantisch geholpen om die onrust te aanvaarden. Tja, die onrust is niet 1-2-3 weg, maar dan kun je er beter maar mee leren omgaan ipv het maar laten zoals het is, toch! Een boel oneliners van Nicolette slepen me er nog steeds doorheen, zoals: “je hoeft niet altijd zín te hebben in ontspanning, sterker nog, vaker bedenkt je hoofd dat je er geen tijd voor hebt, het toch niet zal helpen etc, maar ontspanning hééft zin, hoe dan ook. Ook al voel je het lang niet altijd direct.

Het leuke vind ik dat Nicolettes traject heel praktisch is. Ik ben gewend alles met mijn hoofd op te lossen (hallo ontploft hoofd met 3 miljoen gedachten). Maar van Nicolette heb ik geleerd om echt even uit een stress-situatie te stappen (Rust, Ruimte en Afstand ;). Andere copingstrategieën in te zetten. Dus even met een balletje tegen een muur te gaan gooien en die met 1 hand en op 1 been en achterstevoren met je ogen dicht (bij wijze van spreken) te vangen. Ik ben gaan jongleren. Gaan lopen. Even met een huisgenoot kletsen over een totaal ander, luchtig onderwerp. Even ademhalen. Even dansen door de kamer. Rustig (!!) hardlopen. Eerder wist ik dat dat allemaal goede dingen waren om te doen, maar toch deed ik ze niet. Ergens geloofde ik niet dat dat echt zou helpen. Maar tijdens het traject heb ik het effect echt gemerkt en ook gezien in de vragenlijsten die mijn gevoel meetbaar maakten.

Eigenlijk helpt Nicolette op 3 vlakken, zo zie ik het:

1. Heel praktisch agenda technisch op het alledaagse: van opstaan tot naar bed gaan – wat doe je en wat helpt je daarin wel en niet om je te voelen zoals je je wil voelen? (hierboven beschreven)
2. Het zien en doorbreken van je patronen met behulp van fysieke sport-oefeningen die als metafoor werken. (hieronder beschreven)
3. Wie ben je? Wat vind je belangrijk en leuk? Op zoek naar je waardes mbv huiswerkopdrachten. Om op die manier je werk, maar ook je vrije tijd zo in te richten dat het bij je past en je er energie van krijgt.

En dit alles is nodig om BV Marie zo soepel mogelijk te laten draaien.

Met behulp van letterlijk gewicht op m’n lichaam zetten kon ik voelen hoe het bereiken van een grens fysiek voelt. Het gevoel van te zwaar trainen, is precies hetzelfde gevoel als ‘te zwaar leven’. Te druk leven. Te veel van mezelf moeten. In het sporten met Nicolette kon ik precies leren hoe om te gaan met zo’n grens. Dender ik maar door, gooi ik de handdoek in de ring óf leer ik op een prettige manier omgaan met een grens? Ik ontdekte bijvoorbeeld dat ik bij precies lekker genoeg gewicht, niet te veel en niet te weinig, een SUPER kalme mind kreeg en een ultiem gevoel van genot. Leuke metafoor voor het gewone dagelijkse leven he 😊 Niet te veel van mezelf vragen, maar ook zeker niet te weinig! Daar zit the sweet spot. En door dat tijdens de trainingen GEVOELD te hebben, beklijft dat zoveel beter, dan wanneer je zoiets vooral SNAPT met je hoofd. Daarmee zag ik dat hoe ik met sporten omging was, hoe ik met alles omging. RUW, HARD, DOORDOUWEN, OBSESSIEF. Dus je zou kunnen zeggen dat ik met vriendelijkere houding voor mezelf in het sporten, ook een vriendelijkere houding voor mezelf in het dagelijks leven aan het ontwikkelen ben. En elke keer dat ik nu zelf aan het trainen ben, is een heel goede reminder voor als ik in mijn dagelijks leven weer eens heel veel van mezelf vraag. Want het trainen is nu zó lekker ipv een hele opgave! Dat wil ik ook als ik niét aan het trainen ben 😊

Misschien is dat wel wat Nicolette zo uniek maakt: het is echt ervaringsgericht coachen, doordat je elke week tussen de coachingsessies door integreert wat we gedaan en besproken hebben tijdens de sessies. Waar ik vooral een uurtje therapie had en dan weer in m’n ‘oude’ leven verviel, totdat ik weer bij therapie zat. ‘Praten over’ vs. het ervaren en daarmee direct integreren. 

Nicolette werkt echt no-nonsens. What you see is what you get.
Ze is héél betrokken, liefdevol én kneiter streng. Of noem het duidelijk.
En ja, dat is mega confronterend en soms ook echt helemaal niet leuk, maar daarmee kom je samen zó snel tot de kern en dat is geweldig. En echt liefdevol he, vergeet dat niet!
Je komt dus nergens mee weg en dat vond ik héél erg fijn. Je hebt niks aan wegmoffelen, bagatelliseren of een beetje poezelen.
Het is zoals het is en als je dat gewoon eerlijk onder ogen hebt, dan kun je vooruit.
Voor mij precies wat ik nodig had.
Ik vind het heel knap hoe Nicolette precies de juiste afstand & toenadering kan hebben.
Ze voelt verder weg dan een vriendin, maar dichterbij dan mijn therapeut. Voor mij was dat precies de sweet spot om mijn shit together te krijgen met haar hulp. Ik denk dat deze vorm van relatie er voor mij voor heeft gezorgd dat ik nu zonder haar hulp gewoon kan doorzetten wat we samen hebben opgezet. Ze heeft me door de gepaste afstand zelfstandig laten worden en door de juiste mate van toenadering heb ik dat in een warm en respectvol bad kunnen leren.
Ik heb me altijd enorm door Nicolette gehoord en ook heel erg begrepen gevoeld. Ze begreep me denk ik zelfs vaak sneller dan ik mezelf begreep! Wajo. Ik ben verbaal best wel sterk, maar ze prikte eigenlijk altijd door me heen.

Het is wel duidelijk: ik vind Nicolette echt gewoon steengoed. Of je nou echt in een burn-out zit of gewoon voelt dat je gek wordt van alle ballen die je hoog ‘moet’ houden: ga naar Nicolette. Ze helpt je weer grip op je leven te krijgen.